In het weekend van 9 en 10 juni was er een nieuwe theatervoorstelling 'Bij de Buren Gluren'. Vond ik de voorstelling van vorig jaar al leuk en bijzonder, deze was dat in het kwadraat.
De rode draad van de voorstelling is het gouden bruiloftsfeest van de aan de Noorderhavenkade wonende Joop en Corry. Hun drie dochters hebben een verrassingsfeest georganiseerd voor familie, buurtbewoners, kennissen en collega’s van het bruidspaar.
Verzamelen in het parkje op de Noorderhavenkade.
Even afrekenen. Iedere bezoeker werd van een button voorzien met het bekende beeldmerk.
Eerste kennismaking of kennen ze elkaar al? Via zo'n theatervoorstelling kun je meteen buurtbewoners ontmoeten, die je anders misschien nooit zou zien.
Nog even wat drinken voor de tocht door de buurt.
Al bij de ontvangst maken de bezoekers kennis met een aantal familieleden en buurtbewoners. Wie zijn zij en wat vinden zij van elkaar? Wat stelt dat allemaal voor?
Het stuk begint op het moment dat dochter Arie tot de ontdekking komt dat er niemand van de familie is. Ze valt zus Suzy aan, die daar ook niets van weet. Zus Josje is door omstandigheden de tas met uitnodigingen verloren. 'Jij hebt dit probleem veroorzaakt, mag jij het ook oplossen.' Josje komt op het idee om de toeschouwers erbij te betrekken. Slagen de drie dochters erin om de hele familie op het feest bij elkaar te krijgen?
We worden gesplitst in een paar groepen en gaan op pad.
Deze bezoekster kreeg alvast een opdracht mee.
Writer's block
Suzy, de jongste dochter, is straal verliefd op haar singer songwriter Berry. 'Hij staat op het punt van doorbreken!'
En wie komt er toevallig uit een auto stappen: Berry.
Een achtervolgingsscène in de auto: Suzy wil hem begroeten, maar Berry is steeds op een andere plaats in of uit de auto.
Berry heeft speciaal een lied voor het feest gemaakt, althans dat was de bedoeling. Maar hij heeft last van een writer's block. Berry:'I don't know your familily, I don't know what to say. I can't find thé words.'
Wij worden gevraagd met hem de liedtekst te schrijven.
En uiteraard moet dat ook gezamenlijk gezongen worden. Berry wil wel goed voor de dag komen bij zijn toekomstige schoonouders.
Zijn promotiemateriaal heeft hij alvast goed voor elkaar.
Met dochter Josje op weg naar een buurtbewoonster: het kruidenvrouwtje
Die is kruiden aan het verzamelen voor allerlei elixirs.
Daar moet in haar kelderlaboratorium natuurlijk van gedronken worden.
Nog bijkomend van het elixir worden we opgewacht door een volbeladen kofferfietser.
Om afgezet te worden in het parkje bij de volgende act: alles moet schoon
Drie wasvrouwen vertellen hoe geweldig gezellig het vroeger was om gezamenlijk de was te doen. Toen was er nog een vaste wasdag. Er is nu helemaal niets meer aan. 'Hoe hoor ik anders wat er in de buurt gebeurt?'
Daarom hebben zij een ‘bond’ opgericht. Een informatieve wasbond voor de laatste nieuwtjes. Want 'wat was is niet meer, maar wat er niet is, dat zal er ook nooit geweest zijn.'
Zij zorgen voor schone tafellakens voor het feest.
De was doen zorgt voor een band, dus 'jullie toeschouwers: meehelpen! En vertel ons ook maar eens een lekkere roddel uit de buurt.'
Roddels ontstaan makkelijk; hij heeft wat aan zijn vriendin uit te leggen.
Muziek voor bij de 'ritmische wasgymnastiek'.
In bed
Patty, de oudste (nog onbekende) dochter, ligt in bed en schrikt van de bezoekers.
Pas dan hoort ze voor het eerst van het feest. Waarom weet zij daar niets van? Het is al over een uur. 'Ja, hallo. Zo gaat het nu altijd met deze familie.' Ze zijn haar zelfs vergeten uit te nodigen. Ze heeft geen zin om te gaan. 'Mark houdt daar toch niet van.'
Mark blijkt ook in haar bed te liggen en is wel benieuwd naar haar familie. Ze vertelde immers dat ze geen familie had en nu blijkt ze er toch een te hebben. Patty schaamt zich voor zichzelf, ze voelt zichzelf minder dan haar familie en daarom wil ze geen contact meer.
Maar wat moet ik dan aan? Met onze hulp en die van Mark maakt ze toch een keuze en zal naar het feest gaan.
De altijd verdrietige postbode
Ach, al die trieste berichten. Familie die elkaar niet wil zien.
Hij wordt altijd erg triest van de post die hij moet bezorgen en zoekt steun bij ons.
'Wil je samen met mij dit pakje afleveren?'
Ode aan de pumps
'Pakje? Ik weet niets van een pakje.'
Maar dochterlief wel: de bestelde pumps!
Dochter Arie is hapjes aan het maken voor het feest. Of we even willen helpen snijden.
Mirjam, Arie's dochter, heeft een heleboel schoenen, maar haar probleem is dat ze van de meeste schoenen maar één van de twee heeft. De ander is weggeraakt in de berg schoenen. Ze staat op het punt om naar het feest te gaan, maar ze is in mineur: ze is een schoen kwijt. 'Mam, heb je ergens mijn rode pump gezien?'
Als de tweede rode pump terecht is, volgt een lofzang op deze prachtige schoen.
Buiten worden we opgewacht door Kees de Klusjesman.
Die vertelt over de verzakkingen en brengt ons naar Harry, een neef van de familie.
Elke dag Tirol
We worden door Sandy, zijn vrouw, verwelkomd. Zij brengt ons naar de tuin, annex piste, en denkt dat wij op de advertentie van Harry af zijn gekomen: ski-lessen in hun achtertuin!
In de tuin wijst niets erop dat er ski-les gegeven kan worden. Geen bergen, geen sneeuw. Hoewel, die attributen en die Tiroler hut?
Hoewel ze erg gecharmeerd zijn van alles wat met skiën te maken heeft, hebben ze zelf nog nooit op de latten gestaan. Waarom zou je naar een ver ski-oord gaan, terwijl het thuis elke dag Tirol is?
Harry komt uit zijn Tiroler hut en begroet iedereen uitbundig en enthousiast. Hij is zelfbenoemd skileraar.
'Heeft u al eens geskied?'
Hij heeft er geen oog voor dat wij niet voor het skiën komen.
De warming-up. 'Ja, wel even allemaal meedoen.'
En zo doe je dat dus, skiën.
Sandy wil iemand wat extra bijles geven en hiervan wordt Harry woedend. Hij is jaloers en verdrietig en verdwijnt mokkend in het tuinhuisje.
Om het later toch weer goed te maken met elkaar. Hij is tenslotte - volgens Sandy - de beste ski-leraar van Rotterdam.
Op de thee
Buurvrouw Susanne is eenzaam. Ze woont al jaren in de straat en maakt graag een praatje met haar buren. Haar buren hebben met haar te doen, maar zitten er eigenlijk niet op te wachten.
Wij zijn dus een gewillige prooi voor haar.
Totdat buurvrouw Inge thuis komt. Ze heeft net een half uurtje tussen twee afspraken door en wil zich even opfrissen. Suzanne nodigt haar natuurlijk meteen op de thee.
Hoewel Inge aanvankelijk niets van haar buurvrouw wil weten, vinden de twee buurvrouwen elkaar uiteindelijk.
In de tussentijd staat een gitarist half verscholen op ons te wachten.
Om ons daarna onder begeleidend gitaarspel naar het startpunt terug te brengen.
De verrassing
Joop en Corry lopen in het park en zien opeens allemaal familie en bekenden.
'Nou dat is leuk.'
De dochters, inclusief het zwarte schaap, bij pa en ma.
Iedereen zingt het lied mee voor Joop en Corry.
En dan uiteindelijk applaus voor al het bijzondere en originele toneelspel.
Zo'n voorstelling krijgt een andere dimensie als je je vroegere buurmeisje (boven links) weer eens ziet: in mijn geval na 40 jaar!
Een bewegend familieportret: een film die op het glas werd geprojecteerd.
Het was een bijzonder leuke en afwisselende theatervoorstelling, met mooie, grappige en bizarre scènes. En het blijft natuurlijk ook echt leuk om bij mensen naar binnen te gluren. Hou het maar in de gaten voor volgend jaar!
