Hoewel net over de grens van Bergpolder - de Noorderhavenkade aan de Blijdorpkant was één van de bestemmingen - toch een bericht over een leuk toneelproject: Gluren bij de buren.
Een groep enthousiaste amateur toneelspelers liet mensen op letterlijk speelse wijze kennis maken met een stukje Blijdorp en (over)buren.
Het begon met verzamelen in een kleine achtertuin, waar iedereen met een glas limonade welkom werd geheten. Konden we alvast even kennismaken met de buren.
De zwangere bewoonster van het pand was een zenuwinzinking nabij. Wouter, haar man, was vergeten boodschappen te halen voor de barbecue vanavond. Het is dat ik Wouter ken; ze was overtuigend echt.
De groep werd gesplitst maar zou uiteindelijk alle locaties en acteurs te zien krijgen. Het was een soort estafette, waarbij de groep van de ene acteur terecht kwam bij de volgende. Wij startten met de postbode.
Hij was nieuw in de wijk en kon het adres eerst even niet vinden. Natuurlijk werd hij door de groep verder geholpen. Hij werd altijd emotioneel als hij van een pakje afscheid moest nemen.
Via hem kwamen we bij een buur binnen terecht. Die keek graag naar de sterren, maar - zo bleek op een videofilmpje - gluurde ook graag naar de buren. We werden uitgenodigd om de ontsnapte hond van de buurman te zoeken; de verrekijkers lagen al klaar.
Deze buurvrouw kwam ons halen en vertelde dat ze haar kat kwijt was en affiches in de wijk verspreidde. Zij bracht ons naar de zwangere buurvrouw, waar we al kennis mee hadden gemaakt.
Die was bezig met de voorbereiding van de buurtbarbecue en terwijl zij stijf van de zenuwen aan het kletsen was, konden wij haar intussen helpen met het snijden van de groente. Het moest natuurlijk wel een gezonde barbecue zijn.
Wouter had boodschappen gedaan, maar was weer de jus d'orange vergeten. Op zijn route naar de buurtsuper bracht hij ons naar de kapsalon.
We maakten onder andere kennis met een dame die dacht dat haar hond nog steeds leefde. Daar liep ze rond met een lege halsband.
Totdat ze zich realiseerde dat haar hond dood was en getroost werd door de buurvrouw. Die glazenwasser, hoort die nou bij de acteurs of is hij echt?
Eén van de spelers en hij nam ons mee naar de volgende locatie. Onderweg kwamen we 'echte' buren tegen, die zich vast afvroegen wat wij daar wandelden.
De glazenwasser leverde ons af bij de snackbar, waar een boze vrouw kwam vragen waar haar man was. Want die kwam daar vaak en ze wisten vast wel waar hij uithing.
Opeens was daar een man die cello ging spelen. Bizar in zo'n atypische omgeving en daardoor extra bijzonder.
De rondgang werd afgesloten met een kleine barbecue. Dezelfde waar de groenten voor kleingesneden moesten worden. Zoals gezegd: het moest wel een gezonde barbecue worden.
Een bijzondere manier om kennis te maken met je eigen wijk - of juist een andere - en misschien zelfs met je buren. Zeker in het toch vaak wat anonieme leven in Rotterdam. Ik had nog wel meer binnen willen kijken en over de wijk willen horen, maar dat is misschien voor anderen juist teveel van het goede. Complimenten voor de enthousiaste acteurs en actrices.
Nu nog echt bij de buren gluren in Bergpolder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten